Γιατί τα προβλήματα που περιέχουν προπαίδεια και διαίρεση δυσκολεύουν τόσο τους μαθητές; Ένας βασικός λόγος είναι ότι πρώτα απ’ όλα τα παιδιά δεν μπορούν να μάθουν τον πίνακα της προπαίδειας.
Όμως ένας ακόμη σημαντικότερος λόγος είναι πως οι μαθητές δεν κατανοούν τη δυναμική διαδικασία που κρύβεται πίσω από το πρόβλημα! Τι εννοώ; Ας δούμε ένα παράδειγμα…
Προβλημα
Ένας έμπορος συσκεύασε 56 κιλά λάδι σε δοχεία χωρητικότητας 8 κιλών το καθένα.
Πόσα δοχεία θα χρησιμοποιήσει;
Σε ένα τέτοιο πρόβλημα, τα παιδιά δεν είναι σίγουρα αν πρέπει να κάνουν πολλαπλασιασμό ή διαίρεση. Μάλιστα, πολλές φορές τα παιδιά κάνουν μια γρήγορη ανάγνωση του προβλήματος και αρχίζουν να λένε βιαστικά «Θα κάνω πολλαπλασιασμό! Όχι διαίρεση! Εεεε πολλαπλασιασμό!»
Αυτό συμβαίνει, διότι ενώ το πρόβλημα περιγράφει μια πρακτική δυσκολία του έμπορα, τα παιδιά καλούνται να τον «βοηθήσουν» θεωρητικά!
Αυτό που θέλω να πω είναι πως αν δίναμε στους μαθητές μας τη δυνατότητα να τοποθετήσουν το λάδι σε δοχεία των 8 κιλών, θα τους βοηθούσαμε να αντιληφθούν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν, αλλά και να συνδέσουν την ενέργειά τους αυτή, με την κατάλληλη μαθηματική πράξη.
Βέβαια, δεν περιμένω σε μια σχολική τάξη να πάρετε λάδι και να αρχίσετε να το μοιράζετε σε δοχεία. Αυτό που μπορεί να κάνει ο δάσκαλος στην τάξη, προκειμένου να βοηθήσει τους μαθητές του είναι να χρησιμοποιήσει τουβλάκια. Τα τουβλάκια μπορούν πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθούν για την αναπαράσταση μήλων, χρημάτων, λαδιού κ.οκ.
Οπότε μπορείτε να χωρίσετε τους μαθητές σας σε ομάδες των 4 ατόμων και σε κάθε ομάδα να δώσετε 56 τουβλάκια. Στη συνέχεια δίνετε ποτηράκια μιας χρήσης ή πιατάκια ή ότι σας εξυπηρετεί και τους ζητάτε να βάλουν 8 τουβλάκια σε κάθε ποτήρι. Πόσα ποτήρια θα χρησιμοποιήσει η κάθε ομάδα;
Εφαρμόζοντας την παραπάνω τακτική, οι μαθητές μπαίνουν στη διαδικασία να μοιράσουν τα 56 τουβλάκια στα ποτήρια τους, βάζοντας σε κάθε ποτήρι 8 τουβλάκια. Με τον τρόπο αυτό, η πράξη της διαίρεσης γίνεται βίωμα!
Οι μαθητές λύνουν μια ρεαλιστική προβληματική κατάσταση κάνοντας διαίρεση και αυτό τους βοηθάει να συνδέσουν την πράξη με μια συγκεκριμένη διαδικασία. Οπότε, όταν θα συναντήσουν μια παρόμοια διαδικασία σε ένα άλλο μαθηματικό πρόβλημα, αυτόματα θα την ανακαλέσουν το βίωμά τους και θα επιλέξουν την κατάλληλη μαθηματική πράξη.
Οι γονείς επίσης, θα μπορούσαν να κάνουν τέτοιες μικρές «μαθηματικές πρακτικές» στο σπίτι μαζί με τα παιδιά σε μορφή παιχνιδιού.
Για παράδειγμα, όταν πρέπει να μοιράσετε στα παιδάκια σας καραμέλες, ή αμύγδαλα… Ζητήστε από τα παιδάκια σας να σας βοηθήσουν στη διαδικασία του «μοιράσματος». Με αυτό τον απλούστατο τρόπο, βάζετε τα παιδιά σας στη διαδικασία να κάνουν πρακτικά τη διαίρεση, προκειμένου να εξυπηρετήσουν μια απλή καθημερινή ανάγκη τους! Μόνο με αυτό τον τρόπο τα Μαθηματικά αποκτούν νόημα για τα μικρά παιδιά!
Μην ξεχνάτε, τα Μαθηματικά δημιουργήθηκαν πρώτα απ’ όλα για να βοηθήσουν τον άνθρωπο στις καθημερινές του ανάγκες! Τα παιδιά του Δημοτικού λοιπόν, πρέπει να γνωρίσουν αυτή την οπτική των Μαθηματικών, προκειμένου να τα κατανοήσουν και να μπορέσουν να εξελιχθούν.
